Եթե

Բագրատ սրբազանին որպես մարդու, հոգևոր հոր, քաղաքացու կարող ես ընդունել, կարող ես և չընդունել:

Դիրքորոշման խնդիր է, Հայրենիքը փակուղուց հանելու կամ փակուղում փակված ունենալու մասին ընկալման խնդիր է:

Սակայն երբ մարդամեջ չհանելու, ախոռում ընդմիշտ փակ պահելիք քուռակի պես խրխնջում ես թույն արտաշնչող ոմն ինքնահռչակ քաղաքագետի կամ զազրախոսելու իր կարողություններով այդ քաղաքատգետին հավասարազոր նույնքան ոմն ռեժիսորի նման, ով մշակույթում ներդրված ական է, ինքնաբերաբար ինքդ էլ ես ախոռագրվում մտագարների բանակին:

Կրկնում եմ` Բագրատ սրբազանին կարող ես ընդունել, կարող ես և չընդունել, սակայն ոտքերիդ տակից փախցվող հողի, կորցնելիք հայրենիքի տագնապը չես կարող չունենալ, եթե, իհարկե, թուրք չես, թրքաբարո չես, թրքավաստակ չես:

Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Շատ վտանգավոր միտում
• Խարխուլ մակույկով ծովին հանձնվածը
• Նենգադավների վերջի սկիզբը
• Համաշխարհային գրականության Կոմանդանտեն
• «Զորավորի» խնկարկումով
• Խոստումնալից հեռանկարով հաջողված հետահայաց
• Սա համազգային խայտառակություն է
• Ոսկե երակը հայկազյան ցեղի
• Դուք ասում եք՝ մոռանանք Եղեռնը
• Իր հոգու կապույտը փնտրող աղջնակը
• Ցավի իններորդ տարին
• Անտերություն
• ԵՐԱՆԻ ՆՐԱՆՑ, ՈՎՔԵՐ ՕՐՀՆՅԱԼ ԵՆ ԻՐԵՆՑ ԷՈՒԹՅԱՄԲ ՈՒ ԳՈՐԾՈՎ
• Փող չկա, Ծիգրանիկ կա
• Հոգին խաղաղեցնող գույներ
• Արաբական շարքից -3
• Արաբական շարքից -2
• Արաբական շարքից
• Հովհաննես Գալստյանը հաղթել է, ու պիտի ողջունել փաստը
• Մինչդեռ ներսի թուրքը երկիրն էր քնացրել

Մեկնաբանություններ